با آنکه درمانهاي متعددي براي بهبود عملکرد جنسي پس از درمانهاي سرطان پروستات وجود دارد، بررسي 2499 بيمار 5 سال بعد از پايان درمانهايشان بيانگر 75% عدم رفع مشکلات جنسي است.
از دهه 1980 حفظ عملکرد نعوظ بعد از جراحي راديکال پروستاتکتومي با کمک تکنيکهاي حفظ عصب حين جراحي امکانپذير شد. اما حتي بهترين جراحان نيز 90% اختلال نعوظ را بعد از عمل دارند. فاکتورهايي مانند سن، عملکرد جنسي قبل از جراحي، بيماريهاي همراه، و تجربه جراح در احتمال بروز اختلال نعوظ موثرند.
دکتر لورنس لوين متخصص اورولوژي دانشگاه راش در شيکاگو معتقد است تمام بيماراني که تحت درمان سرطان پروستات قرار گرفته اند بهتر است درمانهاي کمکي براي بهبود نعوظ دريافت کنند تا عملکرد نعوظ آنها زودتر به حالت طبيعي برگردد؛ چراکه به اعتقاد وي عدم نعوظ با کاهش خونرساني در مدت زمان عدم فعاليت جنسي بعد از عمل، منجر به از بين رفتن بافتهاي قابل اتساع و الاستيک آلت شده و درمان اختلال نعوظ را مشکلتر ميکند. به علاوه کاهش طول و قطر آلت نيز در ادامه ممکن است رخ دهد.
دکتر لوين توصيه ميکند در مورد بيماراني که انگيزه کافي براي بهبود وضعيت جنسي دارند از مهارکنندههاي خوراکي فسفودياستراز 5 ( مانند سيلندافيل، تادالافيل، وردنافيل، آوانافيل ) براي شروع درمان استفاده شود. پروتوکلي که دکتر لوين توصيه ميکند شروع اين داروها قبل از جراحي است تا هم ارزيابي از پاسخ در وضعيت قبل از جراحي وجود داشته باشد و هم بتوان درمان موثر را ادامه داد.
در کساني که به اين داروها پاسخ ندهند، داروي تزريقي Trimix که ترکيبي از 3 دارو است و 3 بار در هفته ( فعاليت جنسي وجود داشته باشد يا نه ) تزريق ميشود به عنوان خط دوم توصيه ميشود. استفاده از اين درمان به تنهايي يا همراه با داروهاي خط اول ميتواند تا مدتها ادامه يابد.
روشهاي وکيوم به عنوان کمک در خونرساني به آلت از 2-1 ماه بعد از جراحي به مدت 10 دقيقه در روز قابل توصيه است و در 80% افراد منجر به مقاربت موفق ميشود.
احساس کاهش اندازه آلت که در 70% مردان بعد از جراحي پروستات وجود دارد، بر خلاف تصور ناشي از برداشتن بخشي از مسير ادراري نيست و تنها به علت کاهش خونرساني به آلت است. تنها روش موثر در برطرف شدن اين مشکل، روشهاي وکيوم است و ساير روشها کمکي به حل اين مشکل نميکنند.
دکتر لوين در مورد بهبود وضعيت نعوظ در بيماران پايان سال اول بعد از جراحي را به عنوان زمان تعيين کننده ذکر ميکند و بنا به اظهار وي کسانيکه در اين زمان عملکرد نعوظي نامناسبي داشته باشند بعيد است با گذر زمان بهبودي پيدا کنند. دکتر لوين ميگويد: در مجموع تجربه من نشان ميدهد که فقط 20-10 درصد از بيماران بعد از جراحي پروستات عملکرد نعوظ مشابه قبل از جراحي پيدا ميکنند.
در بيماراني که هيچيک از روشهاي فوق کارآمد نباشند استفاده از پروتز آلت ميتواند مفيد باشد. بيماران و شرکاي جنسي آنها از اين روش نيز ابراز رضايت کرده اند.
در بيشتر منابع علمي زمان بازگشت عملکرد نعوظ 24 ماه ذکر شده و به بيماران توصيه شده 6 الي 36 ماه بعد از جراحي اميد به بهبود عملکرد داشته و روشهاي درماني را استفاده کنند. نکته حائز اهميت اين است که عملکرد نعوظ بيماران بعد از 6 ماه اول بعد از جراحي پيش بيني کننده احتمال نتيجه گرفتن نهايي بيمار خواهد بود؛ بيماراني که در انتهاي 6 ماه عملکرد خوبي ندارند احتمال بهبودي نهايي آنها کمتر خواهد شد.
توصيه فعلي مشاوره کامل جراح اورولوژيست قبل از جراحي با بيماران، در مورد عواقب جنسي جراحي پروستات و آماده کردن بيمار براي بروز عوارض مذکور است.
لينک خبر
مطالب مرتبط:
متخصص و مرکز درمان سرطان در مشهد
شيميدرماني و راديوتراپي، تفکيک يا ادغام؟