خستگي زودرس و ضعف عمومي حتي بدون کم خوني يکي از شکايات شايع بيماران تحت شيمي درماني و پرتودرماني است. معمولا اين خستگي با خستگي ناشي از کار زياد و کمخوابي متفاوت است و با استراحت و خواب برطرف نميشود. اغلب بيماران از خستگي مداوم که در طول درمان به تدريج بيشتر شده و فعاليتهاي معمول بيمار را نيز محدود کرده است شاکي هستند. توصيه هاي معمول براي کنترل خستگي حين درمان: